A otitis externa é unha enfermidade inflamatoria que se desenvolve dende o exterior da canle auditiva. Todo o mundo pode afrontalo. Non obstante, o grupo de risco inclúe persoas con discapacidade inmunitaria, nadadores e persoas con enfermidades crónicas. A pesar do feito de que a enfermidade non conduce a complicacións graves, con todo, ten un efecto marcado sobre a saúde.
Categorías de risco
Entre as persoas susceptibles á enfermidade distínguense os seguintes grupos:
- nenos;
- que padecen eczema, no que pode desenvolver a erosión;
- Aqueles que teñan un tapón de xofre ;
- persoas cunha canle auditiva estreita;
- persoas con inmunidade débil.
Otite do oído externo - especie
Hai dúas formas desta enfermidade:
- otitis media difusa;
- otitis media limitada.
Cunha forma limitada, o furúnculo está formado no meato auditivo, que non se detecta cando se ve. Na súa presenza pode indicar dor ao tocar a orella ou durante a masticación. Despois dun tempo, o furúnculo estalla e a dor desaparece.
A otitis difusa vén acompañada de procesos inflamatorios a través da canle auditiva. Os axentes causantes da enfermidade son estreptococos ou outras bacterias que penetran o corpo a través de fendas e feridas mínimas se a pel está danada como resultado da limpeza dos oídos. Os factores que afectan o desenvolvemento desta forma de otite son:
- alerxias;
- quemaduras térmicas ou químicas;
- trastorno dos procesos metabólicos.
Otite externa restrinxida - síntomas
Os sinais principais que indican o desenvolvemento da inflamación inclúen:
- dor que se pode dar nos dentes, ollos, pescozo, cabeza e fortalece durante a conversación e masticación;
- un aumento notable na aurícula, a aparición de inchazo;
- un aumento nos ganglios linfáticos localizados na zona do oído afectado;
- síntomas de intoxicación xeral do corpo (febre, febre).
Otite media difusa externa
Os síntomas da otite neste caso débense á presenza dun furúnculo e maniféstanse así:
- queima e comezón da pel;
- descarga purulenta da orella;
- dor que ocorre ao tocar o trago.
Identificar cambios na otitis gastar otoscopia. En otitis externa difusa aguda, hai:
- diminución do tamaño do meato auditivo;
- infiltración da pel na rexión membranosa-cartilaginosa;
- hiperemia (aumento do fluxo sanguíneo) da membrana timpánica;
- acumulación de pus e epitelio rasgado.
A forma crónica vén acompañada dun espesamento da epiderme da membrana e do paso auditivo.
Como tratar otitis externa?
Para o tratamento de otitis limitada, o paciente prescríbese:
- turuns con ácido bórico en combinación con glicerol;
- ungüento Mupirocina;
- antipiréticos e analxésicos.
Para combater a forma difusa da enfermidade, aplícase un tratamento complexo que prevé:
- o uso dun alimento rico en vitaminas;
- medidas antiinflamatorias;
- terapia antimicrobiana (pompa mupirocina);
- Fisioterapia, incluíndo tratamento con láser, UHF e ultravioleta.
Coa asignación do nome do pus:
- lavado da orella con solución de myramistin;
- polvo con alcohol boric;
- cando se sospeita de recaída nomean antibióticos.
Para a intervención quirúrgica no tratamento de otite media externa recorreu nos seguintes casos:
- con dor aumentada;
- maduración do hervor;
- en caso de perigo de afectación do ganglio linfático.
Prevención de otitis media externa
Para evitar a enfermidade, observando a técnica correcta na limpeza das orellas . Despois de todo, mesmo coa axuda dun cotonete de algodón convencional, podes compactar o azufre acumulado e danar a pel. Ao nadar, é importante protexer as orellas da auga. O ingreso da humidade pode activar procesos inflamatorios.