Metodoloxía de Nikitin

Os pedagogos Elena e Boris Nikitin desenvolveron varios métodos de desenvolvemento precoz de nenos. Entre eles, os máis comúns son cubos de desenvolvemento especiais. Son os cubos de tamaño habitual, cuxas caras están pintadas en diferentes cores. Tamén no xogo hai cartas, segundo cales os nenos están invitados a recoller esta ou aquela fotografía.

As clases realizadas sistematicamente con cubos Nikitin contribúen ao desenvolvemento do neno da atención, a imaxinación ea formación de representacións espaciais. Durante o xogo, o neno aprende a sistematizar, analizar e combinar.

Como facer os cubos de Nikitin no seu propio país?

Un conxunto de cubos Nikitin véndese en calquera tenda infantil, pero podes facelo a ti mesmo. Para iso, debes descargar as táboas de cubos de Nikitin e as tarxetas coas tarefas. Entón eles precisan ser impresos e pegados en cartuchos xa dobrados de cubos. Para garantir que as cores non se desdoblen, os cubos deberán estar envoltos con cinta ao final.

Exercicios con cubos de Nikitin

Antes de embarcar nos exercicios cos nenos, os profesores de Nikitin recomendan seguir un conxunto de regras:

  1. Para seleccionar as tarefas para o neno é necesario, a partir do principio do simple ao complexo, dando ao comezo das clases as tarefas máis fáciles.
  2. Non é necesario forzar os exercicios, o neno debería estar interesado en si mesmo. Se non hai interese, é necesario esperar ata que se manifeste ou contribúa.
  3. Non é necesario exercitarse moi frecuentemente cun exercicio infantil, o seu exceso levará a unha longa perda de interese en tal xogo.
  4. Todas as tarefas poden dividirse en tres etapas. Na primeira, o neno recolle unha imaxe que se ofrece nunha tarxeta ou nun libro. Cando un neno aprende a manipular facilmente esta tarefa, invítase a pensar sobre a forma na que os cubos poden ter.

A última e máis difícil tarefa para o neno é a solicitude para recoller imaxes e patróns, que non están no libro.

En todas as tarefas, os pais tamén poden participar para axudar ao neno. Non realice a tarefa para el, e os pais non deben dar a súa propia avaliación das accións dos nenos.

Determine que o neno superou o xogo con bastante facilidade: a execución das tarefas leva cada vez menos tempo, el enfróntase con eles sen ningunha dificultade aparente. Coa mesma facilidade, o neno que dominou o xogo recolle imaxes que el mesmo pensa.