A fasciitis necrotizante é unha infección subcutánea, que leva á necrose do tecido subcutáneo, incluída a fascia (membranas que abarcan os músculos). A fasciitis necrotizante desenvolve en calquera parte do corpo, pero a maioría das veces afecta o extremo, a rexión abdominal e o perineo. Dependendo dos tipos de bacterias que causan a enfermidade, a fasciitis necrotizante pode provocar choques tóxicos cunha elevada probabilidade de morte ou deixar efectos irreversibles no corpo do paciente, asociados á desintegración necrotica das capas cutáneas ea formación de coágulos de fibrina nos vasos. Os médicos adoitan ter que tomar unha decisión sobre a amputación do membro afectado do paciente.
Causas da fasciitis necrótica
A causa inmediata da enfermidade esténdese ao tecido subcutáneo de bacterias aerobias, anaeróbicas e estreptococos dunha ferida próxima, unha úlcera ou unha infección a través do fluxo sanguíneo. A infección necrotica pode desenvolverse:
- como consecuencia dun trauma (corte, hematoma, ferida aberta);
- por mor da penetración da infección a través da formación na pel (rachaduras, erosión);
- logo da intervención quirúrgica.
Hai datos sobre a aparición de fasciitis despois dunha mordida de insectos.
Síntomas da fascitis
O primeiro sinal é unha dor intensa. Non obstante, nalgúns casos, a dor pode estar ausente. Ademais, obsérvanse os síntomas característicos da enfermidade:
- a área afectada vólvese inchada, quente, vermella (ou descolorida);
- hai burbullas para a pel con contido seroso ou seroso-hemorrágico;
- ata a subida da temperatura crítica;
- hai taquicardia, hipotensión, diminución da actividade mental;
- desenvolve gangrena .
O médico establece o diagnóstico exacto no exame e está confirmado polos resultados de probas que mostran leucocitosis alta, deterioración do estado hemodinámico e metabólico.
Tratamento da fascitis
A cuestión de como tratar a fascitis é moi importante, porque morre cada terceira persoa e unha proporción significativa dos sobreviventes
A fasciitis necrotizante inclúe:
- uso de antibióticos de polo menos dous tipos;
- uso de inmunomoduladores ;
- a intervención cirúrxica na propagación da infección, mentres que a técnica do tratamento cirúrxico está asociada á localización da infección e á área afectada.
Nos casos máis graves, é necesaria unha amputación urxente.