As influencias térmicas, mecánicas ou químicas poden causar unha ruptura da membrana timpánica. Ese trauma maniféstase pola dor eo deterioro auditivo. O grao de dano depende da forza do impacto desde o exterior.
Síntomas de ruptura da membrana timpánica
Esta enfermidade aparece polos seguintes motivos:
- como resultado da inflamación que conduce ao feito de que a membrana é máis fina;
- debido ao dano na canle do oído cando limpa as orellas con palillos ou outros obxectos estranxeiros;
- A perforación pode provocar un ruído abrupto;
- por mor do trauma acústico que ocorre cando a presión cambia como resultado de desgarrar a palma da man da orella ou cando aterrar ou despegar nun avión;
- a ruptura da membrana timpánica tamén é consecuencia do impacto da explosión.
A perforación é bastante dolorosa. Os seus signos máis obvios son:
- ruído nos oídos ;
- insuficiencia auditiva e perda auditiva;
- dor aguda;
- no período de retirada de fluídos a través da membrana hai unha diminución da dor;
- descarga purulenta do órgano afectado;
- descarga sanguenta que acompaña a ruptura traumática da membrana timpánica.
O principal método para diagnosticar o trauma é a otoscopia ea endoscopia. Cando a ruptura é complicada polo inicio da infección, prodúcese un exame bacteriolóxico da descarga da orella.
Consecuencias da ruptura da membrana timpánica
Como regra xeral, isto non leva consecuencias graves, xa que, normalmente, nun par de semanas, os órganos auditivos retorna completamente as súas funcións.
Non obstante, en casos graves, os pacientes poden afrontar tales consecuencias:
- A perda auditiva, que é unha complicación temporal. A duración da cura depende da natureza da lesión e da súa localización. No entanto, no caso de lesións craniocerebrales, o que pode provocar unha violación da integridade interna e secundaria
orella, posible perda de audición a longo prazo. - A perforación de grandes áreas moitas veces leva a unha infección recorrente da cavidade do oído. En relación con isto, os procesos inflamatorios fanse crónicos, o que fai que a incapacidade de escoitarse sexa permanente.
Tratamento da ruptura da membrana timpánica
Normalmente, a ruptura, que se produce sen complicacións, é capaz de curar de forma independente. Non obstante, se despois de moito tempo non se observa ningunha mellora, recorrer ao tratamento. Os bordos da ruptura están manchados cun axente estimulante, despois do cal aplícase un parche de papel. Coa perforación a gran escala, é necesaria a restauración da membrana coa axuda da micringoplastia.