Proceso hiperplásico do endometrio

Para pasar ou realizar inspeccións no xinecólogo recoméndase tempo en medio ano e ata para mulleres saudables. A principal razón para esta frecuencia: as posibles cambios hormonales no corpo feminino, que ás veces flúen moi rápido. Un exemplo son os procesos hiperplásicos do útero: hiperplasia e pólipos do endometrio . Representan unha patoloxía benigna na membrana mucosa do útero, que, no entanto, pode degenerarse nun malévolo. Vexamos os detalles desta enfermidade con máis detalle.

Sinais do proceso hiperplásico do endometrio

Un síntoma alarmante que permite sospeitar a presenza de tales procesos hiperplásicos no corpo é, ante todo, un ciclo irregular. Como norma xeral, acompaña de hemorragia intermenstrual, un cambio na natureza das secrecións durante a menstruación (fanse máis abundantes ou máis prolongadas), e ás veces dolores no abdomen inferior remotamente semellantes ás loitas.

Outra característica importante desta enfermidade é a ausencia de ovulación. Isto pode verse desde o gráfico de temperatura basal axeitado ou por un embarazo a longo prazo, se a muller planea converterse en nai. Máis frecuentemente se refire á infertilidade primaria.

Nas mulleres que entraron na postmenopausa, o proceso hiperplásico do endometrio adoita ser completamente asintomático. Tamén debe notarse que esta enfermidade é máis probable en pacientes que padecen anemia, diabetes ou obesidade.

Proceso hiperplásico de endometrio: diagnóstico e tratamento

En 10% dos casos, os pólipos ea displasia endometrial poden degenerarse en tumores malignos e levar a máis de cancro grave. É por iso que o diagnóstico eo posterior tratamento ou polo menos a monitorización de calquera proceso hiperplástico é tan importante.

Así, o médico pode xulgar o diagnóstico final despois do exame de ultrasóns dunha muller (xeralmente un sensor transvaginal), histeroscopia, rascado de diagnóstico e procedementos de biopsia.

Existen dous réximes de tratamento para pacientes con procesos endometrios hiperplásicos. O primeiro, conservador, consiste en terapia hormonal e rastreo separado obrigatorio da canle cervical e paredes internas do útero. Se a farmacoterapia non funcionou, no prazo de 3-6 meses ou a análise indica a presenza de células endometriales atípicas, realízase o tratamento cirúrxico (resección histeroscópica do endometrio ou, en casos extremos, a histerectomia).