O ungüento de mercurio é o nome combinado dunha serie de preparados a base de mercurio ou os seus compostos utilizados como axente externo, principalmente para enfermidades parasitarias da pel. Ata a data, estas drogas non están dispoñibles e non están á venda.
Tipos de ungüento de mercurio
Ao mesmo tempo, distribuíronse tres tipos de ungüentos: branco, gris e amarelo.
O ungüento branco de mercurio contivo un 10% de amido cloruro de mercurio, lanolina e petrolatum. O ungüento gris contiña aproximadamente o 30% de metal, así como as graxas de orixe animal.
O máis común foi o ungüento de mercurio amarelo, que se realizou a base de óxido de mercurio amarelo (o mesmo precipitado ou sedimento de mercurio), xelatina de petróleo e lanolina anhidra. O ungüento de mercurio de Zheltao usouse principalmente como unha ollada en blefaritis, conjuntivite, queratite e outras enfermidades inflamatorias dos ollos e, ademais, con algunhas enfermidades cutáneas (seborrea, sycosis, pediculose, inflamación pustular). A concentración do principio activo principal variou entre o 1-2% no ungüento oftálmico ao 5-10% no pomada para a pel.
Instrucións para o uso de ungüento de mercurio amarelo
Esta droga generalmente se fabrica nunha farmacia, baixo a orde, coa receita adecuada. Almacenado nun recipiente de vidro escuro, ben tapado, inaccesible á luz. A vida útil do ungüento oftálmico é de ata 5 anos. A droga ten efecto antiséptico, antiparasitario e antiinflamatorio. O ungüento está destinado exclusivamente para a aplicación externa, tópica, para colocarse nun saco conjuntival ou para aplicar a áreas afectadas da pel.
Non se recomenda a utilización desta droga xunto coa etilmorfina, así como as preparacións de bromo e iodo, xa que contribúen á formación de halogenuros de mercurio nos lugares de aplicación do mercurio, que teñen un efecto de cauterización. O ungüento está contraindicado no eccema e en caso de reaccións alérxicas.