A primavera eo verán son as estacións favoritas para visitar zonas parques e bosques. Un dos perigos deste tipo de descanso é a borreliose ou a enfermidade de Lyme. Esta enfermidade infecciosa, que adquire un carácter crónico, transmítese por un tipo especial de ácaros ixódicos. Os insectos, á súa vez, inféctanse de ratas de campo, ourizos, aves, hamsters de estepa e varios ungulados.
O axente causante da enfermidade de Lyme ou a borreliose transmitida por garrapatas
Esta patoloxía provoca unha bacteria da familia de espiroqueta que se coñece como Borrelia.
A peculiaridade deste microorganismo é que outras enfermidades transportadas por ácaros, por exemplo, encefalite, son transmitidas pola saliva dun insecto. Borrelia comeza a multiplicarse nos intestinos e destácase con feces. Por conseguinte, a borreliose ou a enfermidade de Lyme pode infectarse non só a través da picada de garrapata, senón tamén cando se esgota sobre a pel.
Debido ao feito de que a bacteria necesita un tempo para o desenvolvemento, o período de incubación da enfermidade, por regra xeral, é de aproximadamente 10-14 días. Menos frecuentemente é moi curto (varios días) ou longo (de 2 meses a 2-4 anos). Ás veces hai unha forma asintomática de patoloxía.
Síntomas de borreliose ou enfermidade de Lyme
Hai 2 fases de progresión da enfermidade:
- cedo, fluíndo en 2 etapas;
- tarde (3ª etapa).
A enfermidade de Lyme raramente se diagnostica na primeira etapa do desenvolvemento, xa que os seus signos non son específicos:
- calafríos;
- dor de cabeza;
- aumento da temperatura corporal;
- debilidade e fatiga;
- dores nas articulacións e músculos, especialmente o pescozo;
- raramente - vómitos, náuseas, tos seca, dor de garganta, nariz.
Moitas veces, os pacientes teñen un eritema anular - vermelho ao redor do sitio da mordida, que se está expandindo constantemente. No futuro, as vítimas notaron síntomas adicionais:
- urticaria;
- conjuntivite;
- un sarpullido na cara;
- fotofobia;
- hiperestesia;
- meningísmo;
- artralgia e mialgia;
- signos de hepatite (ictericia).
Nas dúas fases, prodúcense as seguintes manifestacións:
- pescozo ríxido;
- dor latexada na cabeza;
- encefalopatía moderada;
- pescozo ríxido;
- labilidade emocional;
- derrota do nervio facial;
- neurite;
- linfocitoma benigno;
- raramente - o desenvolvemento da miocardite e pericardite.
Despois dun período agudo e subagudo das dúas primeiras etapas (logo de 0,5 a 2 anos), a borreliose pasa á terceira etapa da progresión. Caracterízase por:
- lesións cutáneas;
- patoloxías neurolóxicas;
- artritis recurrente benigna;
- artralgia .
Consecuencias da enfermidade de Lyme
Se a enfermidade flúe de forma crónica, obsérvanse as seguintes complicacións:
- artrite crónica, acompañada da destrución de tecidos e articulacións cartilaginosas;
- destrución de ósos;
- cambios dexenerativos nos músculos;
- osteoporose;
- acrodermatite atrófica.
Moitas veces as consecuencias da enfermidade de Lyme son danos graves ao sistema cardiovascular, o cerebro.
Tratamento da borreliose ou da enfermidade de Lyme
A base da enfermidade descrita por terapia considéranse antibióticos.
Nas fases iniciais, en ausencia de síntomas complicados, preséntanse as drogas de tetraciclina. En presenza de trastornos neurolóxicos e cardiovasculares, tamén deben tomarse ceftriaxonas e penicilinas. As etapas posteriores e a forma crónica de borreliose implica o tratamento con axentes antibacterianos con acción prolongada (Retarpen).
Un esquema detallado de terapia debe ser realizado por un especialista en enfermidades infecciosas despois dos resultados dunha proba de sangue e perforación do líquido cefalorraquídeo.
Prevención da enfermidade de Lyme
Para avisar unha mordida cunha marca é posible, observando regras simples:
- Use roupa pechada, visitando parques e bosques.
- Use medios especiais para repeler os insectos.
- Despois de atopar a marca, elimínaa inmediatamente cun par de pinzas (con movementos de torsión, sosténdose pola cabeza).
- Non preme o insecto cos dedos, logo de manipular a pel, lave as mans con xabón ou solución antibacteriana, contacte a un especialista en enfermidades infecciosas.