Probablemente recorde unha historia divertida cun busto do xogador de fútbol Ronaldo, que se supón que debía decorar o aeroporto da súa illa nativa de Madeira. O 29 de marzo do ano pasado, tivo lugar a tan esperada apertura do monumento, pero a creación do escultor local Manuel Santosh causou emocións inesperadas dos fanáticos do futbolista.
O busto resultou ser extremadamente raro, na rede chamábase "vil", "terrible" e "extraordinariamente divertido". En cuestión de horas, a estraña expresión dun rostro de futbolista, fixado en bronce, xogou unha broma cruel con el, eo monumento converteuse nun meme, recordado por un longo tempo por fanáticos deportivos e xornalistas enxeñosos.
O señor Santosh estaba moi preocupado polo seu fracaso e retirouse por moito tempo. Recorda que por un tempo non quería comunicarse con ninguén, estaba deprimido.
Por suposto, esta situación podería ser interrompida por calquera, pero o artista comprometeuse a corrixir os seus erros e, exactamente, un ano máis tarde presentou ao público o "actualizado" de Ronaldo.
Son un artista, véxoo!
A presentación da segunda versión do busto do xogador portugués tivo lugar día a día - o 29 de marzo de 2018. Segundo o escultor, tivo en conta as súas deficiencias e fixo que o rostro do atleta se calme máis, privándoo das emocións.
A pedido de Ronaldo, o artista eliminou o exceso de engurras para "rejuvenescer" ao dianteiro de 33 anos do equipo "Real Madrid". A xulgar polas novas fotografías da escultura, os intelixentes e humoristas da rede xa non poderán facer de Ronaldo un heroe de memes e fotozhab. Nunha das entrevistas o escultor dixo que lle gusta o primeiro busto tamén. Está orgulloso da súa idea, porque cre que a arte non é unha ciencia exacta, senón unha forma de expresar emocións.
- Cristiano Ronaldo decidiu probar a súa man no cine
- Irina Sheik e Bradley Cooper fixeron unha cita con Malibu
- 10 atletas da lista de Forbes cos maiores ingresos anuais
Dixo que Ronaldo non ten un "sorriso corporativo". Cando un atleta está feliz: o rostro ilumina un sorriso espontáneo, foi Manuel Santosh e intentou "agarrar", traballando no primeiro busto sen éxito.