Na estación fría, as enfermidades inflamatorias dos órganos ENT son moi comúns. Un deles é a otitis media crónica, que adoita empeorar no inverno e cando hai epidemias de infección viral. Se non tratas o tratamento da patoloxía, poden desenvolverse complicacións graves, cheas de perda total ou parcial.
Síntomas da otitis media crónica
A enfermidade en cuestión ocorre cando a forma aguda non se trata correctamente ou se está ausente. A otitis caracterízase pola destrución gradual (perforación) da membrana timpánica, o que conduce a un agravamento da agudeza da audición. Debido á lenta progresión da enfermidade, os pacientes aféctanse nas secrecións da orella e prácticamente non se dan conta da patoloxía, xa que non ten outras manifestacións clínicas. A referencia ao otorrinolaringólogo ocorre xa nunha etapa tardía, cando a audición desaparece case por completo.
Tratamento da otitis media crónica do oído medio
Antes do inicio da terapia, examínase a descarga do casco enfermo, identifícase o patóxeno da inflamación ea súa sensibilidade aos antibióticos.
Os otitis media supurativos crónicos pódense tratar con medios locais como:
- Solución de miramistina;
- Otofa;
- Bailarina;
- unha solución de dioxidina;
- Cipromed ;
- Normax;
- Duo combinado (combinación de corticoides e antibióticos).
En formas graves, prescríbense solucións hormonales de hidrocortisona ou dexametasona para deter o proceso inflamatorio rapidamente.
É interesante notar que a otitis crónica adoita combinarse con outras enfermidades dos órganos da ENT, especialmente os sżns nasais - sinusite, sinusite, frontite , curvatura do septo. En presenza das enfermidades mencionadas é necesario realizar unha terapia paralela da patoloxía considerada e as enfermidades que o acompañan para evitar a repetida infección mutua.
En casos raros, é necesaria unha intervención quirúrgica. A operación é nomeada se o conservadora
- endaural;
- combinado;
- intrameal;
- BTE.
A operación correctamente realizada permite preservar completamente a estrutura do oído medio, para evitar danos característicos da membrana timpánica e cicatrización posterior do tecido, deformación da canle auditiva e outras complicacións.