A sementeira de canles radicais é un proceso responsable e require certas etapas preparatorias. Na maioría das veces, a canle realízase durante o tratamento de dentes afectados por caries, inflamación da pulpa e periodontite .
Preparación para o recheo
Este proceso consta de varias etapas importantes, o cumprimento da súa tecnoloxía converterase na garantía dun procedemento cualitativo:
- Eliminación de tecidos dentes danados.
- Eliminación da pulpa (tecido conxuntivo, coa inclusión de sangue e vasos linfáticos).
- Realizar un exame utilizando un aparello de raios X para determinar a ramificación e profundidade dos canles raíz.
- Limpar, nivelar as paredes e ampliar as canles con ferramentas especiais.
Tipos de recheo
A sementeira do canal raíz pode ser temporal. Este tipo de selado úsase no proceso inflamatorio en tecidos que requiren tratamento co uso de pastas especiais. As pastas poden conter:
- antibiótico;
- corticosteroides ;
- metronidazol ou hidróxido de calcio.
Están colocados na cavidade inflamada e realízase o recheo temporal dos canles radiculares.
No caso de que non se requira ningún tratamento adicional, realizarase de forma inmediata un recheo permanente dos canles raíz. Neste caso, a canle preparada trátase con Cresophene ou Parkan (solucións-desinfectantes).
Métodos de selado
Existen varios métodos básicos para selar o canal raíz:
- co uso de pastas dentales especiais;
- usando un alfiler que se pode facer con gutapercha, titanio, con menos frecuencia de prata;
- Método combinado, con aplicación simultánea dun pin e pegar (sistema Thermophil);
- coa axuda de gutapercha fría e quente.
Materiais para selado
Os materiais para selar canles radicais deben cumprir varios requisitos:
- ser especialmente forte e non se descompoñe baixo a influencia dos líquidos orgánicos e teóricos;
- ser impermeable;
- ten radiopaque;
- Non induza irritacións e reaccións alérxicas.
Na pasta de odontoloxía moderna utilízase o recheo de canles radiculares:
- poliféricos;
- cementos ionómeros de vidro (máis frecuentemente utilizados na odontoloxía pediátrica);
- polidimetilsiloxanos;
- cemento con hidróxido de calcio.
Tamén eran comúns os métodos de momificación e recheo con mestura de resorcinol-formalina. Na actualidade, estes métodos convertéronse en obsoletos e prácticamente non se usan.