A micção máis frecuente en nenos non é unha enfermidade e nalgúns casos pode ser o resultado dunha copiosa bebida do neno durante todo o día. Non obstante, non se pode deixar este momento sen atención, xa que pode ser un dos síntomas dunha enfermidade grave, asociada, por exemplo, coa patoloxía renal, o sistema urinario e a insuficiencia hormonal.
A micción frecuente en nenos debe alertar aos pais se non se asocia ao consumo de grandes cantidades de líquido con alimentos e bebidas e vén acompañado dun deterioro da saúde xeral do neno.
A norma de urinar en nenos
A frecuencia de micción en nenos varía en cada período de idade. Isto é debido ao desenvolvemento do sistema genitourinario, un aumento na vexiga e os cambios na dieta. Por exemplo, os nenos do primeiro mes de vida poden orinar ata 25 veces ao día. A micción frecuente nos recien nacidos está asociada á lactancia materna e con pequenos tamaños vesicales, o que aumenta significativamente ao longo do ano. Os nenos á idade de 1 ano de urinar a 10 veces ao día, aos 3 anos de idade, a taxa de micción é de 6-8 veces ao día, e por 6-7 anos diminúe a 5-6 veces.
Causas de urinar frecuente en nenos
Os seguintes factores poden afectar o aumento da frecuencia de micção:
- beber abundante;
- recepción de drogas diuréticas (eliminación de fluído do corpo);
- infeccións do sistema genitourinario (cistite, uretrite, nefrite);
- infeccións respiratorias virais;
- desenvolvemento de diabetes mellitus;
- tensión nerviosa, ansiedade, neurosis, etc.
Síntomas perturbadores
Calquera infección do sistema xenitourinario provoca a aparición de sensacións desagradables e dolorosas da corrente urinaria, que é a principal razón pola que o bebé chora antes de orinar. Os síntomas perturbadores que poden indicar unha enfermidade grave son:
- Aumento da temperatura. Este síntoma pode indicar o desenvolvemento do proceso inflamatorio.
- A dor nas costas xunto coa febre alta, probablemente, indica unha enfermidade renal.
- Edema, bolsas baixo os ollos indican a dificultade de saída do fluído do corpo. Isto ocorre na pielonefrite.
- A orina grosa ou unha mestura de sangue polo tipo de carne inclinada significa que se infrinxe a filtración nos riles, que adoita ser un sinal de desenvolvemento da glomerulonefritis.
- Dor e dor ao urinar. Neste caso, o neno xeralmente chora antes e despois da micção. Este síntoma xeralmente fala do desenvolvemento da cistite. O sangue urinario pode indicar un curso agudo da enfermidade.
- Falso micção nun neno. Como norma xeral, o bebé parece querer ir ao baño, pero en realidade só saen un par de pingas. En 90% dos casos indica cistitis.
- O bebé loita con micción. Quizais el teña unha uretra inflamada, o que dificulta a retirada da urina nos uréteres. Isto ocorre cando o lavado inadecuado do neno, o incumprimento da hixiene ea entrada de feces na mucosa dos órganos xenitais.
Tratamento da micción frecuente en nenos
Os procesos inflamatorios, que están asociados a unha micción frecuente en nenos, poden requirir un tratamento hospitalario, pero nalgúns casos, o tratamento efectivo na casa. Cando a infección bacteriana require tratamento con antibióticos. No caso da cistitis, tamén se pode dar a descongelación infantil de herbas como o oso, os oídos no oso nunha dose aceptable. Coa inflamación da uretra e os uréteres, axuda a quentar o abdome inferior, así como os baños quentes de séster coa adición de caldo de camomila.
No tratamento da micción frecuente nos nenos, é importante regar abundantemente con auga normal, cranberry e mexillón de cranberry. O volume de líquido debe ser de aproximadamente 1,5-2 litros por día. É necesario excluír da alimentación do neno salgados e alimentos picantes, produtos afumados e especias.