Roupa de chineses antigos

China - unha das civilizacións orixinais máis antigas, que xurdiron no II milenio aC. Durante moito tempo o país estaba illado do mundo exterior. Quizais iso permitiu crear unha cultura e tradición tan singular. Os traxes dos chineses antigos son moi brillantes. É interesante notar que o seu garda-roupa era bastante diverso. Despois de todo, a China é un gran país, eo clima no norte é extremadamente grave e no sur a calor alternouse con frío.

Estilo do chinés antigo

Para empezar, hai que prestar un homenaxe aos antigos mestres, que durante dous mil anos antes da nosa era aprenderon a facer tecidos finos e finos de cáñamo e algodón.

O principio de coser os traxes masculinos e femininos era o mesmo. Tanto homes como mulleres usaban longas camisas cun cheiro e pantalóns . Este traxe era considerado a roupa inferior e chamábase "ishan". Así, os traxes femininos e masculinos eran case idénticos.

E foi só durante a era Tang que as mulleres chinesas puideron usar suéteres e saias que se asemellaban á moda europea. As saias tiñan muescas triangulares nos cadros. A través delas era visible unha chaqueta.

A principal característica distintiva do vestido dos chineses antigos para as mulleres foi de luxosos bordados con patróns de cores. Os chineses, como admiradores de símbolos e signos, nin sequera deixaron o seu traxe sen eles. Así, as flores de narcisos e ameixas bordadas no vestido significaban o inverno, o peón personificaba a primavera, o loto converteuse no símbolo do verán e do sol, o crisantemo asociábase co outono. Todos os patróns das roupas estaban en círculos, que se chamaban "tuan". Unha das criaturas máis delicadas, a bolboreta, era un símbolo da felicidade familiar. Un par de patos-mandarinas simbolizaban a relación da parella namorada.

Non só as flores, as aves e os insectos estaban bordados nos vestidos dos chineses antigos. Os bordados que ilustraban varias escenas e obras literarias estaban moi estendidas e as imaxes de mozos e mozas eran populares.

En Chinesa, sempre apreciaba a aparencia. O coidado persoal considerábase algo obrigatorio, exaltado e refinado.