Definición e síntomas característicos da mastopatía fibrosa das glándulas mamarias
Na práctica médica, a mastopatía fibrótica adoita entenderse como cambios morfolóxicos nos tecidos do peito, coa formación de selos dolorosos e cistos. Dependendo da natureza dos cambios estruturais, a mastopatía é difusa e nodular. Á súa vez, a mastopatía difusa pola proporción de tecido glandular, conectivo e adiposo clasifícase en:
- fibroquismo (predominio do compoñente quístico);
- adenosis (predominio do compoñente glandular);
- fibroadenosis (predominancia do compoñente fibroso);
- forma mixta;
- adenosis esclerosante.
En mulleres con idade reprodutiva, a maioría das veces hai unha forma difusa de mastopatía, mentres que os quistes únicos son diagnosticados principalmente na menopausa.
Como regra xeral, a mastopatía fibrosa é consecuencia das alteracións hormonais, previamente sufriron lesións na mama, un estilo de vida incorrecto, abortos frecuentes, embarazo tardío, outras enfermidades e herdanza.
As fases iniciais e posteriores da mastopatía fibrosa caracterízanse polos seguintes síntomas:
- Primeiro de todo, os pacientes con tal enfermidade celebran a dor periódica das glándulas mamarias. A intensidade ea duración da dor poden parecerse a sensacións premenstruais típicas. Os mamas aumentan o volume, ás veces ocorre asimetría.
- Co desenvolvemento da enfermidade, a tenrura observada na palpación e densificación dos tecidos da glándula mamaria. As dores se fan máis fortes e xa non dependen da fase do ciclo menstrual.
- Despois de algún tempo no peito atópanse áreas probadas de selos sen límites claramente definidos, hai un engrosamiento de lóbulos glandulares.
- Tamén un dos síntomas característicos da mastopatía fibrosa é a aparición da descarga serosa do pezón.
- Nalgúns casos, o cadro clínico vese suplido dunha violación do ciclo menstrual.
Como tratar a mastopatía fibrosa?
Dependendo do estadio da enfermidade, a idade do paciente ea súa condición xeral, axústanse os métodos de tratamento da mastopatía fibrosa das glándulas mamarias. Se no inicio da enfermidade algunhas mulleres son bastante remedios populares: caldos e infusións de varias herbas, compresas e loções, entón as formas máis descoidadas requiren medidas radicais en forma de terapia complexa.
Despois dun exame completo e do establecemento da causa, que implicaba un trastorno morfológico nos tecidos da mama, os médicos poden nomear:
- Os medicamentos hormonais necesarios para estabilizar o fondo hormonal. É o desequilibrio hormonal que é a causa máis común de todos os cambios patolóxicos que ocorren no corpo feminino. Os medicamentos hormonais poden tomarse por vía oral,
ou aplicado á pel con axuda de ungüentos e xeles. - Preparativos restorativos comúns que conteñen un complexo de vitaminas e minerais, activando o sistema inmunitario.
- Moitas veces, o tratamento da mastopatía fibrótica das glándulas mamarias non provoca sedantes. Para combater o estrés e a experiencia, cóntase unha tintura de valeriana ou nai, e tamén recoméndase adherirse á rutina diaria adecuada, descansar e comer completamente.
- A medida extrema no tratamento da mastopatía é a intervención quirúrgica.